Serdecznie zapraszamy na kolejną odsłonę Galerii Jednego Obiektu, która odbędzie się we wtorek 11 lutego 2025 roku o godzinie 12.00 w głównej siedzibie naszego Muzeum.

Podczas tego wernisażu zostanie zaprezentowany obraz Andrzeja Strumiłły „Rok 1905 w Łodzi”.

Tematyka obrazu nawiązuje do dramatycznych wydarzeń w Łodzi z czerwca 1905. Leżąca w granicach Królestwa Polskiego Łódź, podobnie jak pozostałe ziemie polskie znajdujące się pod zaborem rosyjskim bardzo boleśnie odczuwała klęski jakie Imperium Rosyjskie ponosiło w toczącej się wojnie z Japonią (1904-1905). Na militarne porażki nałożyła się też zapaść gospodarcza w wyniku której w samym tylko 1904 r. pracę w Królestwie Polskim straciło ok. 100 tys. robotników. Strajki na ziemiach polskich wybuchły już w styczniu 1905 r. a nastroje rewolucyjne wzmogły się na wieść o masakrze robotników w Petersburgu 22 stycznia 1905 r. (słynna Krwawa Niedziela). Łódź była jednym z najaktywniejszych ośrodków ruchu rewolucyjnego. Władze carskie chcąc stłumić niepokoje stosowały coraz brutalniejsze metody tłumienia manifestacji, co doprowadziło w czerwcu 1905 r. do zbrojnego wystąpienia robotników łódzkich nazywanego „powstaniem łódzkim”. Obraz Andrzeja Strumiłły symbolicznie nawiązuje do tych wydarzeń. Widzimy uzbrojonych robotników skupionych wokół czerwonego sztandaru Polskiej Partii Socjalistycznej , pod którym faktycznie walczyli (choć de facto PPS-owi, pomimo misji Walerego Sławka i jego towarzyszy, nigdy nie udało się przejąć kontroli na łódzkim zrywem). Widać ciała zabitych a także elementy barykady co można uznać za odniesienia do miejsca najcięższych walk czyli zbiegu ul. Wschodniej i ul. Południowej, gdzie takie barykady faktycznie się znajdowały. Kobiety i mężczyźni stoją obok siebie, walczą ramię w ramię (w użyciu jest broń palna i kamienie). Większość przedstawionych na obrazie postacie wykazuje determinację wolę kontynuowania toczącej się walki, ale u niektórych widać oznaki rozpaczy w obliczu rozgrywającego się dramatu. Cała kompozycja, aranżacja przedstawionej sytuacji ma wymiar symboliczny i można ją uznać za artystyczną próbę pokazania całej złożoności jednego z najbardziej spektakularnych wydarzeń rewolucji 1905 r. kiedy obok postulatów klasowych (m.in. ośmiogodzinny dzień pracy dla robotników) głośno sprzeciwiano się rusyfikacji i podniesiono kwestie swobód narodowych Polaków.