(1841-1862)

oficer, konspirator.

Ukrainiec, podporucznik 4 batalionu strzelców I Armii rosyjskiej stacjonującej w Królestwie Polskim. Członek Komitetu Oficerów I Armii, tajnej organizacji w garnizonie warszawskim skupiającej oficerów będących przeciwnikami samodzierżawia. Zwolennik współpracy z polską organizacją narodową. Aresztowany 6 V1862 i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W trakcie śledztwa udowodniono mu kolportaż rewolucyjnych ulotek i prowadzenie agitacji wśród żołnierzy. Z rozkazu cara Aleksandra II oddany pod sąd polowy, który 22 VI t.r. skazał go na karę śmierci. Mimo, że p.o. namiestnika Królestwa Polskiego gen. Aleksandr Lüders jeszcze przed zapadnięciem wyroku sugerował zamianę ewentualnej kary śmierci na katorgę, wyrok został utrzymany. Minister wojny Dymitr Milutin polecił wykonanie go w twierdzy w Modlinie, „aby uniknąć demonstracji”. 28 VI 1862 Piotr Śliwicki został tam rozstrzelany razem ze skazanymi w tej samej sprawie Janem Arnholdem i Franciszkiem Rostkowskim.

Muzeum X Pawilonu – kartoteka więźniów Cytadeli.