(1820-1873)

Ur. 2 III 1820 w Piewniku pod Stanisławowem. W 1840 po wyjściu za mąż za Wojciecha Ziemięckiego zamieszkała wraz z nim we wsi Piórowa Wola, której był właścicielem lub dzierżawcą, w pow. włocławskim na granicy Królestwa Polskiego. Ich dom z racji położenia stał się przystanią dla emisariuszy i konspiratorów. Związana z kręgiem Entuzjastek, organizowała pomoc dla więźniów politycznych i ich rodzin, oboje z mężem utrzymywali kontakty z działaczami spiskowymi z Poznańskiego, m.in. przywożąc stamtąd zakazaną literaturę. Oboje aresztowani w 1846 i osadzeni w X Pawilonie. K. Z. została zwolniona decyzją komisji śledczej zatwierdzoną przez namiestnika Królestwa Polskiego  we wrześniu 1846 pod nadzór policji „ze względu na szczerą skruchę” i kilkumiesięczny pobyt w areszcie. Jej mąż w listopadzie t.r. został skazany na 6 miesięcy pobytu w twierdzy w Zamościu, a następnie oddany pod ścisły nadzór policji w miejscu zamieszkania. K.Z. po śmierci męża w 1848 przeniosła się do Warszawy i kontynuowała dotychczasową działalność. Ponownie aresztowana w 1849 i osadzona w warszawskim klasztorze wizytek a następnie w klasztorze w Imbramowicach, decyzją komisji śledczej zatwierdzoną przez namiestnika została wysłana pod nadzór policji do krewnych w Kałuszynie. Po powrocie do Warszawy w 1854 oddała się działalności pedagogicznej; była nauczycielką domową, później prowadziła szkółkę ludową w Lubelskiem. Zmarła 24 VI 1873 w Warszawie, pochowana na Powązkach.

Uczestnicy ruchów wolnościowych w latach 1832-1855 (Królestwo Polskie). Przewodnik biograficzny, Ossolineum 1990; S. Król, Cytadela Warszawska. X Pawilon – carskie więzienie polityczne (1833-1856), Warszawa 1969; Muzeum X Pawilonu – kartoteka więźniów Cytadeli.