Publikacja Stefan Starzyński – gospodarz stolicy 1934-1939 autorstwa Beaty Michalec, pod redakcją Tadeusza Skoczka, wydana została przez Muzeum Niepodległości w ramach serii wydawniczej Biblioteka Kwartalnika „Niepodległość i Pamięć”.
W ostatnich latach znacząco wzrosła wiedza o Warszawie i samym prezydencie miasta Stefanie Starzyńskim, jednak cały czas pozostaje niedosyt społeczny. Starzyński zazwyczaj w literaturze przedstawiany jest, jako bohater września 1939 roku, dlatego też autorka postanowiła zaprezentować prezydenta Warszawy, jako gospodarza miasta w latach 1934−1939. Ukazuje jego pracę, dorobek i wysiłek, jaki włożył wraz ze swoimi współpracownikami w to, aby Warszawa zmieniła swoje oblicze. Niniejsza publikacja jest pośrednio wynikiem wieloletnich badań naukowych prowadzonych przez autorkę na temat Warszawy, Zarządu m.st. Warszawy za czasów prezydenta Starzyńskiego oraz działalności przedwojennych towarzystw przyjaciół dzielnic stolicy, wspólnych losów Starzyńskiego i Lorentza. W pierwszej części zostały zaprezentowane działania, inicjatywy, poszczególne zadania, jakie wykonał Stefan Starzyński wraz ze swoimi współpracownikami, jako gospodarz miasta, kładąc wielki nacisk na szybki rozwój Warszawy, tak, aby warunki życia w mieście polepszyły się, a wszyscy mieszkańcy, bez względu na to czy mieszkali w centrum czy na przedmieściach, mogli żyć godnie. Przedstawiono problemy, jakie musiał rozwiązywać prezydent, angażując przy tym szeroki krąg ludności, poprzez organizacje społeczne czy kulturalne, stosując w swojej pracy metody demokratyczne przez cały okres prezydentury. Tematyka rozdziałów dotyczy nie tylko rozwoju stolicy, ukazana jest także troska prezydenta o zieleń i estetykę miasta. Ponadto autorka zwraca uwagę na wysiłek władz miejskich włożony w powiększanie terenów zielonych w stolicy, upowszechnianie konkursu „Warszawa w kwiatach” oraz zmianę nastawienia władz miejskich i mieszkańców do roli Wisły. Ponadto została omówiona działalność towarzystw przyjaciół dzielnic Warszawy za czasów Stefana Starzyńskiego oraz bliska współpraca prezydenta z tymi stowarzyszeniami. Współpraca ta przyczyniła się do budowania podwalin pod społeczeństwo obywatelskie, a we wrześniu 1939 roku, dzięki pośrednictwu delegatów prezydenta miasta i członków stowarzyszeń dzielnicowych, sam Starzyński mógł liczyć na wsparcie mieszkańców w obronie stolicy. W niniejszej publikacji podkreślone zostały powiązane losy Stefana Starzyńskiego i Stanisława Lorentza. Ponadto autorka ukazuje utrwalone znaki pamięci o Stefanie Starzyńskim, podtrzymywanie tej pamięci przez bliskich współpracowników i przyjaciół prezydenta, którzy ocaleli z pożogi wojennej. Drugą część publikacji stanowi Kalendarium, począwszy od 2 sierpnia 1934 roku, czyli od momentu powołania Stefana Starzyńskiego na Tymczasowego Prezydenta m.st. Warszawy, do dnia, kiedy to urwał się ślad po prezydencie, który został aresztowany przez gestapo i uwięziony na Pawiaku. W Kalendarium czytelnicy znajdą informacje o inicjatywach i programie samorządowy Starzyńskiego, o jego spotkaniach z mieszkańcami i przedstawicielami organizacji, o oficjalnych spotkaniach, w których brał udział, jako gospodarz miasta.

Publikacja dofinansowana została ze środków subwencji na rozwój i utrzymanie potencjału badawczego przyznanej Akademii Finansów i Biznesu Vistula przez Ministerstwo Edukacji i Nauki na lata 2019, 2020, 2021.