Muzeum Historii Ruchu Ludowego w Warszawie zaprasza w piątek 23 sierpnia 2024 roku o godzinie 11.00 na konferencje naukową i otwarcie wystawy „Cud nad Wisłą. Tryumf wiary i wolności w sercu Polski”.

Organizatorami wydarzenia są: wydawnictwo Green Light Media, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, Muzeum Niepodległości, Fundacja „Grom”, JJ Promotion i miesięcznik „Zielony Sztandar”.
Patronat honorowy nad wydarzeniem objęło Ministerstwo Obrony Narodowej i Marszałek Województwa Mazowieckiego.

W programie przewidziano wygłoszenie referatów:
– dr Janusz Gmitruk – Bitwa Warszawska w dziejach Polski i Europy;
– dr Mateusz Ratyński – Rola Wincentego Witosa premiera Rządu Obrony Narodowej w Bitwie Warszawskiej;
– mgr Piotr Maroński – Kościół katolicki w Bitwie Warszawskiej;
– dr Tadeusz Skoczek – Bitwa Warszawska w zbiorach Muzeum Niepodległości;
– mgr Natalia Roś – Bitwa Warszawska w malarstwie Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego;
– Robert Matejuk – Bitwa Warszawska na łamach „Zielonego Sztandaru”;
– mgr Rafał Geremek – Wincenty Witos i Bitwa Warszawska w filmie dokumentalnym.

Bitwa Warszawska 1920 r. oraz dzień 15 sierpnia to nasz wspólny narodowy symbol, świadectwo ofiarności całej wspólnoty narodowej, a nie tylko wybranych z niej postaci i grup.
Jest symbolem odrodzenia państwa polskiego po ponad stuleciu rozbiorów. Było to zbiorowe zwycięstwo całego narodu polskiego, który – chociaż politycznie i społecznie był bardzo podzielony – potrafił w obliczu śmiertelnego zagrożenia wznieść się ponad wewnętrzne waśnie i zmobilizować się do obrony dopiero co odzyskanego państwa. Na polach pod Radzyminem Polacy uratowali państwo, honor i życie wielu milionów obywateli. Przypominając te wydarzenia, musimy pamiętać o szczególnej symbolice 15 sierpnia. To nie tylko Święto Matki Boskiej Zielnej, Święto Żołnierza Polskiego, lecz także Święto Czynu Chłopskiego – święto ludowców, chłopów i ich przywódcy Wincentego Witosa.

Wyrazem narodowej mobilizacji w obliczu zagrożenia bolszewickiego było powołanie Rady Obrony Państwa oraz 14 lipca 1920 r. Rządu Obrony Narodowej z premierem Wincentym Witosem na czele. Chyba po raz pierwszy od czasów legendarnego Piasta Kołodzieja chłop stanął na czele rządu. Wojna 1920 r. to także symbol aspiracji ówczesnych chłopów polskich do roli współgospodarzy państwa, wybicia się z wielowiekowej separacji do rangi pełnoprawnych obywateli państwa. Jak obliczają historycy, chłopi stanowili większość żołnierzy tworzonego wówczas wojska polskiego. Wykazali się oni wielkim patriotyzmem, wstępowali masowo do armii polskiej, mimo że ich przyszłość w wolnej Polsce była wówczas bardzo niepewna. Odmawiano im bowiem prawa do ziemi, na której pracowali od wieków.

Chłopi odpowiedzieli jednak na apel swych przywódców: Wincentego Witosa, Macieja Rataja, Stanisława Thugutta, którzy przekonywali głosząc na wielu wiecach, iż Polski trzeba bronić bez względu na wszystko, bo wolne, własne państwo jest dobrem najwyższym. I tylko we własnym, wolnym państwie polskim może dokonać się ewolucja społeczna i polityczna w kierunku demokracji.
Nie bez przyczyny dzień 15 sierpnia obchodzony jest w ruchu ludowym jako Święto Czynu Chłopskiego. Dzień ten uczczony jest właśnie po to, by upamiętnić oddanie i ofiarność chłopów polskich i ich wkład w zwycięstwo nie tylko w Bitwie Warszawskiej, ale w całej wojnie polsko-bolszewickiej i w całym procesie odzyskiwania niepodległości.